“Buiten werken zit gewoon in me”

Henk wist al vroeg dat hij iets buiten wilde doen. Tijdens zijn studie Land, Water en Milieubeheer aan de MBCS in Velp — ‘het zusje van Van Hall Larenstein’ – was hij met buiten en groen bezig. Ook kwam hij al in aanraking met handmatig boren. “Dat vond ik interessant. Je brengt bodemlagen in kaart, heel concreet en interessant werk. Ik heb nog even Larenstein overwogen, maar daar moest je wiskunde en scheikunde voor hebben. En nog vier jaar studeren zag ik niet zitten.”

“In die tijd keek je nog in de zaterdagkrant bij de vacatures. Daar viel mijn oog op een vacature voor een milieutechnisch veldmedewerker. Wat mij aansprak, was de bereidheid om in de kost te gaan en af en toe in het buitenland te verblijven. Dat leek me een mooi avontuur. In die tijd kon je overal wel terecht daarom werd er snel geschakeld. Ik ging vrijdag op gesprek en maandag kon ik gelijk beginnen. Mijn voordeel was dat ik al een rijbewijs had om met een grotere aanhanger te mogen rijden en het VCA-diploma had ik ook al op zak.”

Foto: Richard de Vries (links) die ook al 33 jaar bij BoutenGeotron werkt, Henk Drost (rechts) werkt er al bijna 25 jaar.

“Je leert alles in het veld. Je bent buiten en hebt veel vrijheid. Problemen? Ja die kom je tegen. Met ervaring probeer je dat zo goed mogelijk op te lossen. Lukt het linksom niet, doen we het rechtsom.”

Op de foto: een jonge Henk in Irak. In die tijd was er weinig aandacht voor persoonlijke beschermingsmiddelen, maar wel voor persoonsbescherming. 

In de eerste 10 jaar van zijn werk zat Henk veel in het ‘verre’ buitenland.  “De Antillen, China, Suriname, Nicaragua, Liberia. We deden bodemsanering, handboringen, noem maar op. In Irak heb ik vier maanden gezeten om een olieveld te onderzoeken. Ook ben ik in Sudan, Rusland, Colombia en Brazilië geweest. Soms bracht dat spannende situaties met zich mee, zoals in Irak. Daar gingen beveiligers mee om ons te beschermen. Ik dacht er toen niet echt over na, maar als je achteraf bedenkt dat je de hele dag iemand naast je hebt staan met een geweer, is dat wel apart.”

“Als je jong bent, zijn die avonturen prachtig. Nu vind ik het helemaal prima dat ik veel in Nederland of net daarbuiten aan het werk ben. Af en toe ben ik nog wel doordeweeks van huis. Dat maakt mijn werk leuk en afwisselend.”

“Het beroep van boormeester is niet heel bekend. Je zorgt voor machinale grondboringen. Met een machine maak je verticale boringen, recht naar beneden dus. Mensen verbazen zich soms tot hoe diep wij boren. Dat kan soms tot 80 a 90 meter diep gaan, of in specifieke gevallen nog verder. Op die manier kunnen we de gewenste bodemlagen bereiken om bijvoorbeeld grondmonsters te nemen via peilbuizen. Op het land en op het water.”

“Het is specialistisch werk waarbij een grote verantwoordelijkheid komt kijken. Het is dan ook fijn dat er protocollen zijn waarmee we werken. Die ‘papiertjes’ heb ik allemaal gehaald. Bijvoorbeeld het waterbodemprotocol. Als wij bijvoorbeeld een opdracht hebben voor een waterbodemonderzoek moet er al iemand mee die in het bezit is van de juiste papieren. Niet iedereen heeft dat, dus daar houdt onze planning rekening mee.”

Foto: waterbodemonderzoek, dit keer een handboring met een zuigerboor.

“Het werk is niet snel saai. We werken steeds op andere locaties aan uiteenlopende projecten. Ook is het team heel leuk. Iedereen is anders. Stuk voor stuk uniek zou ik zeggen. Maar onderling kunnen we het goed vinden. We rouleren veel in teams, vaak gaan je in tweetallen naar een klus. Het is leuk dat je steeds met anderen samenwerkt. Iedereen heeft andere interesses en ik vind het leuk om te horen wat anderen beweegt. Als je langer met elkaar werkt, weet je wat je aan elkaar hebt. Evengoed vind ik het leuk om met de ‘nieuwelingen’ op pad te gaan. Zij zorgen weer voor een frisse wind.”

“Dan bedoel ik in de manier van werken. Een boormeester kan nog wel eens de neiging hebben om te zeggen ‘we doen het zoals ik wil’. We blijven bij het oude en bekende plan, omdat we die ervaring hebben. Begrijp me niet verkeerd: ik sta open voor nieuwe ideeën, maar door mijn ervaring weet ik wat wel of niet werkt. Daarnaast heb je ook een verantwoordelijkheid en kun je je niet permitteren om je te laten afleiden. Deze vorm van eigenwijs zijn, zie ik dan ook vooral in het geven van duidelijkheid.”

BoutenGeotron is al een aantal jaren onderdeel van de K3 organisatie. Henk: “Je merkt dat daardoor de hele aanpak professioneler is. Daarnaast worden veel dingen uit handen genomen, denk aan keuringen van de machines, veiligheid, maar ook werkkleding. Er zijn betere afspraken gemaakt en vastgelegd. Bovendien is alles goed geregeld: van werkplaats, tot opslag, en ook een eigen was- en tankplaats. Misschien zijn de lijntjes wat minder kort, maar alsnog kunnen we als BoutenGeotron functioneel en professioneel opereren. En helpen we onze klanten naar tevredenheid.”

Duurzaamheid betekent voor Henk niet alleen milieubewust werken, maar ook zorgen voor jezelf en anderen. “Ons werk is lichamelijk zwaar. Je moet het tot je pensioen doen en dat vraagt fysiek veel. We werken met zwaar materiaal en op verschillende ondergronden. Als je bijvoorbeeld buizen moet sjouwen door het zand of klei is dat zwaarder dan over een verharde weg. Door het allemaal beter te doseren, kun je langer door. Slimmer organiseren dus door jezelf te sparen. Als we daar met elkaar, dus ook in de planning van het werk, rekening mee houden, is de vitaliteit beter gewaarborgd.”

Op de foto: de buizen zijn niet licht, het werk vraagt fysieke inspanning.

Buiten werktijd is Henk net zo graag buiten. “Ik tuinier graag. In de achtertuin heb ik een kas. Daar groeien tomaten en paprika’s. En mijn zoon weet precies hoe het zit met de moestuin. Dat is mooi om over te brengen. Daarnaast hebben we een hond en een paar kippen. En we fietsen graag.”

Na twee jaar ziektewet is Henk sinds februari 2024 weer volledig aan het werk. “Ik begon met drie keer drie uur in de week. Na die drie uur was ik helemaal kapot. Maar elke keer kwam er een stapje bij. De conditie was niks, maar het is gelukt. Nu werk ik weer fulltime en ben ik blij dat het plezier in mijn werk terug is. Mijn grootste wens is dus dat ik zo kan doorgaan. Gezond blijven en werk en privé in balans, dat is het belangrijkste!”